زیبـاست .. گرچـه سیـاسیت !
بخند! ...
به آرزویت رسیدی ...
دیگر سانتریفیوژها نمی چرخند ...
سانتریفیوژها از پشت تیر خورده اند
و امروز آمانو دهان معصومشان را پلمپ کرد
تا کیک زرد دهیم و اُوره(!)
بسازیم هر دم!
خیالتان تخت...
سانتریفیوژها ...
آرام ...
در تابوت مصلحت خفته اند!
تا شما هر روز....
به رقص ثانیه ها بچرخید ...
و برایشان
فاتحه سعدآباد بخوانید! ...
خیالتان راحت ... خِرخِرهء قُم
در دست نیویورکی هاست ...
با آن لبخند های شیرین و
ریش های پرفسوریشان!....نگران خزانه خالی نباش
قرار است بابا کری....یک مشت دلار کثیف
به قیمت تحفه نطنز....برایتان حواله کند قسطی
تا خزانه چشم های ما ... لبریز شود از درد!
دیگر غم مخور....هل من ناصرت را شنیدند
روزگار کشور سیاه نیست! ...
سیاه
حال پدرم بود ...
هم او که هشت سال خردل ساخت برلین را خورد
هم او که امروز روی ویلچر....نوش داروی ساخت مرکل را تُف کرد
و اندکی بعد
با دیدن فردوی خاموش....تشنج کرد و لحظه ای جان داد!
سیاه
روزگار مادر بود...
که گوشه روسری در دهان می برد
تا دشمن...
صدای دردش را نفمهد آقا!
سیاه
حال مردم خان العسل است...
که سگ های سعودی ز این پس
بیشتر زهر خورشان خواهند داد
سیاه
حال زنان الزهرا است...
که قرار است...
پشت دروازه های سوخته شهر
به دیوار تاریخ....میخکوبشان کنند!
سیاه
حال شعر سپید من است....
که قصد انتحار....میان خفته ها کرده است!
چه زمستان عجیبی....دست ها در جیب.... به ترس خروج
دهان ها بسته ....ز سوز سکوت ....زبان ها مسلول
ز بیم یک فریاد....و چشم ها افتان ....چو کور یک بی داد!
چه زمستان عجیبی....با نه دی شور گیرد و....در سی دی
مُهر بر دهانش کوبد!....چه زمستان عجیبی....تمام سروها یخ بسته و
پسته های رفسنجان....شکوفه داده اند امروز!
چه زمستان عجیبی
